خرید کتاب شازده احتجاب
جستجوی کتاب شازده احتجاب در گودریدز
شازده احتجاب از مهمترین رمانهای تاریخ ادبیات ایران است که ردپای ِ آن را در ذهن و قلم بسیاری از نویسندگان کنونی می توان دید
مشاهده لینک اصلی
درباب داستانهای آوانگارد معاصر
ارسطو در بوطیقا سخن معروفی درباره پیرنگ داستان دارد. از نظر او نه تنها نظم، بلکه اندازه پیرنگ نیز باید بر مبنایی استوار باشد. به این ترتیب، پیرنگ بیش از حد بلند یا کوتاه، هر دو مغایر «زیبایی» اثرند. اما بیش از حد یعنی چه؟ بیش از کدام حد؟ ارسطو حکیمتر از آن است که این پرسش را بی پاسخ گذاشته باشد. از نظر او حد متناسب پیرنگ، حدی است که داستان را به مثابه یک کل «قابل درک» میسازد. پس پیرنگی که کوچکتر از آن باشد که بتواند روایت داستان را به نحوی پرورده شده تحویل خواننده دهد یا تا حدی مطول باشد که به تکرار و حشو گویی مبتلا شود و داستان را از یاد خواننده ببرد به زیبایی اثر لطمه میزند. ارسطو خود به نحوی کاملا سرراست میگوید اندازه پیرنگ باید به حدی باشد که بتواند تغییر سرنوشت شخصیت را بر اساس حوادثی ضروری یا احتمالی بیان کند
از نظر من این بزرگترین ایراد ادبیات پیشروی معاصر ماست. افراد نابغه ای که طرح های بسیار بکر با پرداختی متفاوت به ذهنشان خطور میکند اما مجالی برای پروردن آن فراهم نمیکنند. نتیجه اینکه ایده های حیرت آوری مانند بوف کور، ملکوت و شازده احتجاب، همگی در حجمی کمتر از صد صفحه و به نحوی شتابزده و برق آسا خلق شده و باقی مانده اند
درباره شازده احتجاب
شازده احتجاب گلشیری نیز از قاعده بالا مستثنی نیست. رمانی که سعی میکند شیوه سیال ذهن را در روایت آخرین شازده قاجاری از زندگی و تبار خود بکار ببندد که در این کار بسیار هم موفق بوده است. تنها اشکال در این است که محتوای اثر پرداخت بیشتر و مفصلتری میطلبد و گلشیری با چشم پوشی از این نکته، توده فشرده ای از پرشهای روایی و تغییر راوی های تو-در-تو به جای گذاشته که هرچه به آخر رمان نزدیکتر میشویم بازتر میشود. شخصیتها در رفت و آمدها خوب شکل نگرفته اند. نه تنها فخر النسا جای پرداخت بسیار بیشتری داشت، بلکه خود شازده هم میتوانست بیشتر شناسانده شود
در مجموع باید بگویم تنها انتظار یک تکنیک فرمی از این اثر را داشتم، اما محتوای آن برایم جذابتر از فرم بود. فقط ای کاش گلشیری طمانینه بیشتری در بسط اثر بخرج میداد
مشاهده لینک اصلی
